Op 25 juli is onze Riza geslaagd voor de TAN in Barbençon. In coronatijden een proef lopen ..het was eens iets anders.

Hallo,

Ik ben Oshi een vrolijk Livinusbossertje van 2015. Twee jaar geleden ontdekte ik samen met mijn baasje het recreatief speuren. Geen reglementen of stress maar heel relaxed en puur voor de fun!
Wij zoeken niet naar drugs, geld of wat dan ook. Neen, wij zoeken enkel naar mensen, wij noemen het ook “slachtoffers”.
In onze groep zitten allerlei rassen: Bordercollie, Duitse herder, Vizla, Shaylo shepherds, Duitse welle, Hovawart, Toller, Golden retriever, Keeshonden, mixjes en zelfs een Dwergtekkeltje. Kortom ieder ras kan speuren.

Twee zaterdagen en één zondag per maand komen we om 09.00 uur samen, steeds op een andere locatie. In de winter zijn we al een paar keer gaan speuren in pretparken, deze zijn dan wel gesloten voor het publiek en de attracties werken niet maar wij mogen er wel lekker gaan oefenen. Door het feit dat hier tijdens de zomer duizenden mensen gelopen hebben hangt het er vol geuren en moeten we ons wat meer concentreren, daarom worden ook de sporen wat korter gehouden.
Afhankelijk van het weer en het aantal deelnemers lopen we 1 à 2 sporen en keren we meestal tussen 14.00 en 17.00 uur moe maar voldaan huiswaarts.
De allereerste keer wordt ons uitgelegd en aangeleerd wat speuren is. Wij moeten leren dat de “smeller” waar we mogen aan ruiken toebehoort aan het “slachtoffer” dat we gaan zoeken. Vervolgens beginnen we heel basic. We mogen ruiken aan de “smeller” terwijl het “slachtoffer” zich een 10/15 meter verder zichtbaar opstelt. Zo leren wij het verband te leggen. Vervolgens gaan we de afstand opbouwen en gaat ook het “slachtoffer” zich verstoppen. En nu komt het leuke, telkens ik mijn “slachtoffer” vind word ik uitvoerig geprezen en krijg ik mijn lievelingssnoepjes. Zodoende ontdekte algauw dat dit een zeer leuk spelletje is.

Elk “spoor” of oefening doen we met drie mensen (mijn baasje of “handler”, een “slachtoffer” en een “begeleider”) een “smeller” en ikzelf uiteraard.
Naargelang onze mogelijkheden en ervaring bepalen wij en ons baasje eerst de afstand van het spoor. In ons speurclubje lopen we sporen tot zo’n 3 Km.
- Aan het vertrekpunt laat het slachtoffer zijn “smeller” (een sjaaltje, sok, handschoen enfin om het even wat het slachtoffer de dagen voordien gedragen heeft zodat zijn geur erin zit) achter zodat ik weet wie ik moet zoeken, want op locatie zijn we meestal niet alleen.
- Dan trekken het slachtoffer en de begeleider samen op pad voor de vooraf bepaalde afstand erop lettende dat ze hun eigen spoor niet kruisen. O ja, het belangrijkste was ik bijna vergeten: mijn baasje geeft aan het slachtoffer mijn lievelingssnoepjes mee want die krijg ik op het einde als beloning!
- Eens ze op de juiste afstand zijn aangekomen gaat het slachtoffer zich verstoppen en komt de begeleider terug naar het vertrekpunt om mij en mijn baasje op te halen.
- Ziezo nu mag ik eindelijk in actie schieten maar eerst even aan de “smeller” ruiken zodat ik weet wie ik moet zoeken. Even diep ademhalen en weg zij we, ieder op zijn tempo. Bij mij moet het meestal vooruit gaan. Ter info, speuren doen we aan een 10-meter lijn.
Als er onderweg ergens een of andere wildgeur mijn spoor kruist ben ik wel eens afgeleid, tja ik ben tenslotte een jachthond hé, maar dan geeft mijn baasje te kennen dat we gaan speuren en niet jagen. O ja, wie moest ik weeral zoeken, laat me nog eens even aan de “smeller” ruiken. Ah, ja die was het.
De begeleider gaat mee om erop toe te kijken dat ik nergens verkeerd loop of stiekem een binnenweg neem.
Eens ik mijn slachtoffer gevonden heb krijg ik mijn lievelingssnoepje en word ik uitbundig geprezen. Dan voel ik mij zo fier, precies een echte speurhond. Na de oefening wandelen we onder ons vier, wat napratend over het verloop van de oefening, terug naar het vertrekpunt dat meestal aan de parking gelegen is. Eens terug op de parking mag ik in mijn bench in de auto van baasje wat uitrusten tenzij ik direct terug mee met baasje mag die deze keer “begeleider” of “slachtoffer”speelt. Als de locatie het toelaat mag ik af en toe lekker ravotten met mijn speurvriendjes, lekker gek doen.
Op het einde van de dag hebben we flink wat kilometertjes (10-20 Km) in de pootjes en benen. Na een hele dag in de natuur krijg ik een lekkere kom brokken en val ik meestal vrij vlug in slaap en droom ik van alle net beleefde avonturen. Wat kan speuren toch heerlijk zijn.
Ik zou zeggen probeer het eens uit, mijn baasjes en ik vinden het echt zalig.
Groetjes,

Oshi